نقش اخلاقی زنان در عاشورا
نقش تربیتی زنان در عاشورا
تربیت دارای دو بعد مختلف فردی و جمعی است. تربیت اخلاقی از زیر مجموعه های تربیت فردی است که شامل عزت مداری و ذلت ستیزی ست. اقسام تریت جمعی شامل تربیت اجتماعی، تربیت سیاسی، تربیت فرهنگی، تربیت اقتصادی و …. می باشد (محمدشاهی، 1390: 1). با توجه به هدف نوشتار تنها به تربیت سیاسی اشاره می شود. تاثیر زنان در سیاست می تواند مستقیم و یا غیرمستقیم باشد. تاثیر غیرمستقیم زنان در عاشورا از طریق تشویق و تهییج شوهران و همسران بوده است و تاثیر مستقیم به این صورت است که یا خانه هایشان را به محل امنی برای گفت و شنود سیاسی و کمک به یاران سیدالشهداء تبدیل کردند و یا به جهادگری و رزمندگی می پرداختند.
• تاثیر غیرمستقیم زنان در سیاست:
تأثير غيرمستقيم زن در ساختار جامعة بشري و نقش بي بديل آن در پرورش مرد و ایجاد مردانی قوی در شرایط بحرانی را حتي متعصب‌ترين نظريه پردازان علوم انساني و جامعه‌شناسي پذيرفته‌اند (عباسی، 1385، 1، 2-1). حضور ارزنده بسیاری از یاران سیدالشهداء نیز در نتیجه ی تاثیر همسرانشان در آن شرایط بحرانی و متحوّل ساختن روحیه آنان بوده است.
در اینجا شایسته است به بررسی نقش مادر عبدالله بن عمیر به گونه ای مفصل بپردازیم. عبداللّه بن عمیر به سپاهیان یزید حمله کرد، چند تن را کشت و نزد مادر و زنش آمد و گفت: ای مادر، راضی شدی؟ مادر گفت: راضی نمی شوم، مگر آنکه نزد حسین (ع) کشته شوی. عبداللّه را کشتند و سرش را به سوی مادرش پرتاب کردند. مادر سر را برداشت، بوسید و به سوی دشمن پرتاب نمود. در اثر اثابت آن سر نیز مردی از دشمن کشته شد. آنگاه عمود خیمه را کند و دو نفر را کشت.
بانوی دیگر دلهم (دیلم) بنت عمرو، همسر زهیربن قین می باشد. یکی از یاران زهیر می گوید: ما با گروهی همراه زهیر که از عثمانيان بود در مراسم حج شرکت کردیم. در راه بازگشت سعی می کردیم تا حتی المقدور از امام حسین (ع) فاصله بگیریم، تا اینکه در منزلی فرود آمدیم که امام (ع) نیز با یارانش در آنجا فرود آمده بودند. ناگاه فرستاده ی امام (ع) وارد شد و به زهیر گفت: ” امام از تو خواسته که نزد وی بروی". در آن فضای بهت ناگاه صدای همسر زهیر بلند شد که: فرزند رسول خدا از تو می خواهد که به نزدش بروی و تو از این کار خودداری می کنی؟ چه می شود که اگر به نزد وی بروی و سخنش را بشنوی؟ (مهوری، 1381: 415-414). زهير به پيشنهاد همسرش و علي رغم ميل باطني خود به سوي خيام‌حسيني رفت.
همچنین از اين قسم بانوان مي‌توان بانويي به نام “بحرّيه” را نام برد كه وي همسر جناده بن كعب‌انصاري خزرجي و مادر عمرو بن جناده است. جناده از ياران سيّدالشهدا بود كه در جريان اولين حملة دشمن به شهادت‌رسيد. بعد از وی پسرش عمرو (11 ساله) به دستور مادرش برای یاری به امام حسین (ع) آماده نبرد شد. او در برابر مادر ایستاد و مادر به او گفت: پسرم بیرون برو و نزد پسر پیامبر جهاد کن. امام حسین فرمودندکه پدر این جوان تازه کشته شده است و شاید مادرش از خروج وی راضی نباشد. آن جوان گفت: مادرم امر به خروج فرمود. آنگاه به میدان رفت و پس از مدّتی توسط دشمن شهید شد(بهزادیپور، 1384: 257).
امّ خلف، نیز بانوی دیگری ست که بعد از شهادت همسر، فرزندش را مي‌فرستد و امام حسين (ع)اجازه نمي‌دهندولي اين مادر فرزندش را وادار به دفاع از سنگر ولايت مي‌نمايد (بلخاری قمی، 1378، ج3: 6). ام وهب همسر عبداللّه ابن عمیر کلبی لشکریان ابن زیاد را در حال حرکت دید، از همسرش پرسید: این سپاه کجا می رود؟ گفت می روند با حسین بن علی بجنگند. زن آرزوی شهادت او را کرد و عبدالله میل خود را برای شهادت با همسر خود در میان نهاد. و سرانجام عبدالله جان خود را در سرزمین کربلا نثار امام حسین (ع)کرد(مهوری:1381، 410).
• تاثیر مستقیم زنان در سیاست:
این زنان به دو دسته تقسیم می شوند: - زنانی که خانه شان محل گفت و شنود سیاسی بود در ميان اهل كوفه بانوی غيرت مندي چون مارية عبديه را مي‌بينيم‌كه خانه‌اش را در مركز حوادث توطئه‌آميزعبيدالله به محلي امن براي هواداران سيدالشهدا تبديل مي‌كند. اين بانو مركزي براي گفت و شنودها وتحليل اخبار سياسي آن روز به نفع سيدالشهدا داير نموده بود. وقتي اين خبر به گوش ابن زياد رسيد، به عاملانش دستور داد از اين عمل ممانعت كنند و راه منزل اين بانو رابراي شيعيان مشتاق سدّ نمايند(سماوی، 1384، ج 2).
طوعه امّ ولد بانوي مجاهدی بود كه در كوفه به سفير سيدالشهدا پناه داد. - جهادگری و رزمندگی عصر عاشورا نیز در عظمت و حمله ی دشمن به خیمه ی امام، واقعه ی عجیبی رخ داد سربازی می گوید: زنی را دیدم از طایفه ی بنی بکربن وائل که با شوهرش در سپاه عمر سعد بود. هنگامی که دید سربازان بر زنان اهل بیت حمله برده اند و خیمه ی آنها را غارت می کنند، شمشیری به دست گرفت و به جانب خیام آمد و گفت: ای آل بکر بن وائل، آیا دختران رسول خدا را تاراج می کنند و شما می نگرید؟ و گفت: « لا حکم الا لله یا لثارات رسول الله ». این بانو اولين فردي بودكه عليه دستگاه اموي طغيان كرد. عجیب است که این شعار، که از زبان زنی از سپاه دشمن خارج گردید سرلوحة قيام‌هاي شيعي شد وبه همين جهت قيام هايي كه پس از آن براي خون خواهي امام حسين (ع) انجام يافت،غالباً با شعار يالثارات الحسين (ع) شناخته مي‌شد( بهزادیپور، 1384: 253-252).
نتیجه گیری:
نتایج نشان داد كه زن نيز مي‌تواند به انحاء مختلف در جهت نيل به والاترين مقام انساني،هم پاي مردان، براي تجديد بناي اسلام قيام كند. زنان در کربلا بیکار ننشستند، بلکه با اراده خود به صحنه رفتند، فعّال و تأثیرگذار عمل کردند و از این همه درد و رنج و فداکاری نیز بهره‌ای داشتند. زنان حاضر در کربلا برای یاری ابا عبدالله الحسین از بهترین داشته‌های خود گذشتند. فرزندشان را قربانی کردند، از همسرشان گذشتند و حتی جان خود را فدا کردند.
امام حسين (ع) نیز مي‌دانستند كه قيام ايشان عليه يزيديان منجر به كشته شدن‌همه همراهان مي‌شود و زنان مي‌بايست طلايه دار دنباله ی نهضت شوندوحقايق را علني كنند و در عين ارزيابي قدرت زور و ميزان سلطه آن، به افشاگري بپردازند.زنان همراه شدند تا حقايق را به نحو احسن بگويند، چون اگر در خانه مي‌ماندند، بعد از خبرشهادت نزديكان، بعد از چند روزي گريه و زاري مسئله همان‌جاختم مي‌شد، به همين دليل زنان همراه شدند و راه دفاع از ولايت را آموختند وقدم در راه گذاردند.